لیست بهترین مرغ فروشی در شهر تهران

در مغازه مرغ‌فروشی به این ۵ نکته توجه کنید

آلودگی سرب، تنها یکی از آلودگی هایی است که در مرغ های خوراکی ممکن است وجود داشته باشد. حداقل ۷ نوع آلودگی دیگر هم هست که البته خوب پخته شدن مرغ، برخی از آنها را از بین می برد.

آنفلوآنزای پرندگان

ویروس آنفلوآنزای پرندگان یکی از آلودگی های خطرناک مرغ است که از طریق هوا منتقل می شود و هر سال در بعضی از نقاط جهان یا همین کشور خودمان مواردی از ابتلا به آن دیده می شود. پرندگان آلوده از جمله مرغ علائمی همچون لکه های خونی، خونریزی های زیر پوستی، تاج آبی رنگ در خروس ها، صورت متورم و… از خود نشان می دهند. البته شما به عنوان خریدار مرغ از فروشگاه های معتبر نباید نگران این آلودگی باشید. اما گوشت پرندگان محلی که در روستاها ذبح و مصرف می شوند، ممکن است به این ویروس آلوده باشند.

سالمونلا

اولین و مهمترین میکرو ارگانیسم مشکل زای مرغ، بیماری سالمونلا(یا همان تب حصبه) است. البته خیلی هم نگران نشوید. راه در امان ماندن از بیماری سالمونلا این است که گوشت مرغ و تکه های جوجه کباب های ضخیم را حسابی بپزید و هیچ قسمتش نپخته باقی نماند.

کمپیلوباکتر

دومین میکرو ارگانیسم بیماری زای مرغ، کمپیلوباکتر است که زمینه را برای بروز عفونت در دستگاه گوارش و اسهال و استفراغ در انسان فراهم می کند. البته این باکتری نسبتاً خوش خیم است و عفونت ظرف چند روز خود به خود بهبود می یابد.

ای. کُلای

یکی دیگر از میکرو ارگانیسم های خطرناک مرغ، انواع باکتری های خانواده ای. کُلای هستند که باعثبروز عفونت و مسمومیت های غذایی در مصرف کننده می شوند. طبق مطالعات انجام شده درصد آلودگی مرغ ها به این نوع میکرو ارگانیسم ها چیزی بالای ۵۰ درصد است و اگر گوشت مرغ را به دقت نپزید، احتمال اینکه درگیر یکی از این میکرو ارگانیسم های خطرناک شوید بسیار زیاد است، اما از آنجا که ما ایرانی ها کلاً عادت داریم غذاها و از جمله مرغ را با حرارت بالا طبخ کنیم. این گونه مشکلات در میان ایرانی ها کمتر دیده می شود.

مسمومیت های قارچی

مسمومیت های قارچی از جمله آلودگی هایی هستند که می تواند همه پرندگان و از جمله مرغ ها را درگیر خود کند و عامل بروز آن هم غلات کپک زده است. پرندگان آلوده به مسمومیت های قارچی علائم خاصی از خود نشان نمی دهند. در عین حال این قارچ ها بعید است مشکل جدی گوارشی ایجاد کنند.

آلودگی های شیمیایی

به دلیل عدم به صرفه بودن استفاده از هورمون در صنعت طیور ایران خوشبختانه استفاده از این گونه مواد معمول نیست و اگر هم باشد در حد بسیار محدودی است. ولی علت توصیه به عدم استفاده از پوست و به خصوص بال، تزریق انواع آنتی بیوتیک ها و واکسن ها در پوست بال هاست که بقایای آنها بالطبع در پوست بیشتر بوده و آنتی بیوتیک های محلول در چربی نیز بقایای طولانی تری در بافت های چرب دارند. بحثآلودگی شیمیایی در پرورش مرغ آن قدر مهم و داغ است که حتی رئیس سازمان دامپزشکی کشور هم چندی پیش وارد گود شد و گفت: «در صنعت پرورش طیور گوشتی کشور هیچ هورمونی تا به حال استفاده نشده است و اگر برخی می گویند مرغ در طول ۴۵ روز به وزن ۲ کیلوگرم می رسد دلیل آن استفاده از نژادهای برتر است. از چند سال پیش مدام می گفتند که از دو نوع هورمون در تغذیه طیور استفاده می شود اما با پایشی که انجام شد این فرضیه منتفی است.»

آفلاتوکسین ها

نوع دیگر آلودگی ها، آفلاتوکسین ها هستند. سمومی که به وسیله تعدادی از قارچ ها که روی خوراک دام و مواد غذایی رشد می کنند، تولید شده و می توانند بیماری «آفلاتوکسیکوزیس» را در حیوانات اهلی و انسان ایجاد کنند. شدت آلودگی به عوامل مختلفی همچون حساسیت، محصولات کشاورزی قبل از درو، شیوه کشاورزی، موقعیت جغرافیایی، وضعیت انبار محصولات و… بستگی دارد. اما ایجاد بیماری جدی در این گونه موارد هم در کشور ما به ندرت گزارش شده است.

مرغ سبز یعنی چه؟!

این روزها اگر سری به فروشگاه های معتبر زنجیره ای عرضه مواد غذایی و میادین میوه و تره بار زده باشید، حتماً مرغ هایی با عنوان «مرغ سبز» دیده اید. بسیاری از مردم گمان می کنند مرغ های سبز همان مرغ های ارگانیک هستند اما طبق گفته مهندس مهدی مهدی پور، دبیر انجمن ارگانیک ایران: «اصلاً چیزی به نام مرغ ارگانیک در کشور وجود ندارد.» او در ادامه به مولفه هایی که مرغ های ارگانیک را از مرغ های سبز متمایز می کند اشاره می کند و توضیح می دهد: «مرغ هایی که به نام ارگانیک به فروش می رسند در واقع مرغ های بدون آنتی بیوتیک هستند. مرغ ارگانیک به مرغی گفته می شود که دانه و آبش ارگانیک(طبیعی) است و در تغذیه و پرورش آنها از هیچ نوع ماده غیر طبیعی، شیمیایی و افزودنی دیگری استفاده نشده است. البته ارگانیکی شدن یک مرغ به خیلی چیزها بستگی دارد. یعنی از زمانی که مرغ ها جوجه می ریزند تا زمانی که به حد نصاب می رسند روال ارگانیکی شدن باید رعایت شود. این روال هم از شش هفته بعد از گرفتن تخم از مرغ آغاز می شود. حتی نوع دانه ای(گندم یا جو) که مرغ های ارگانیک مصرف می کنند هم باید تحت شرایط خاصی تولید شده باشد. یعنی دانه شان باید از زمینی برداشت شود که به مدت سه سال هیچ نوع ماده و سموم شیمیایی دریافت نکرده است.
علاوه بر این موارد، مرغ ارگانیک نباید هیچ گونه دارویی از جمله انواع آنتی بیوتیک ها را در طول دوران رشدش دریافت کرده باشد. یکی از اصول مهم تولید مرغ صددرصد ارگانیکی این است که در محیط های آزاد و باز، پرورش پیدا کرده باشند. درست مثل مرغ های محلی که بدون مصرف آنتی بیوتیک و با مصرف آب و دانه کاملاً طبیعی و بدون مواد افزودنی در روستاها پرورش پیدا می کنند و به همین علت است که طعم و مزه مرغ های محلی با مرغ های صنعتی که انواع و اقسام مواد شیمیایی و هورمون و آنتی بیوتیک دریافت کرده و در شرایط مصنوعی زندگی می کنند، کاملاً متفاوت است و خوشمزه تر هستند. حتی گاهی اوقات دیده شده که مرغداران ۴۰ روز قبل از کشتار آنتی بیوتیک را از چرخه زندگی مرغ حذف کرده اند و بعد اسم مرغ تولیدیشان را می گذارند «مرغ ارگانیک». در حالی که باید بگویند «مرغ بدون آنتی بیوتیک.»

در حال حاضر مرغداران توانایی تولید مرغ ارگانیک را ندارند و مرغ هایی که در بازار به فروش می رسند همان مرغ های بدون آنتی بیوتیک یا سبز هستند. با شرایطی که گفته شد، عملاً چیزی به نام مرغ ارگانیکی در کشور وجود ندارد. برنامه ریزی هایی به شکل استانی انجام شده و براساس آن در استان هایی که قابلیت پرورش مرغ ارگانیکی در آنها وجود دارد شناسایی می شوند. البته در تمام نقاط ایران می توان این نوع مرغ را پرورش داد اما در حال حاضر استان اردبیل و یک استان دیگر را در دستور کارمان داریم.
با نظارتی که سازمان دامپزشکی روی محصولات گوشتی از جمله مرغ دارد، مرغ تازه و سالم همیشه در دسترس مردم هست و این روزها کمتر فروشنده ای به خاطر سلامت خودش هم که شده مرغ فله ای عرضه می کند.

شاخص های مهمی که سلامت و تازگی مرغ های تحت نظارت سازمان دامپزشکی را ضمانت می کند، اول از همه عرضه آنها در بسته بندی های بهداشتی است و سپس تهیه آنها از مراکزی است که دارای پروانه کسب، کد بهداشتی و تاییدیه سازمان دامپزشکی هستند. بنابراین از خرید مرغ های فله ای در فروشگاه ها خودداری کنید و حتماً از فروشگاه هایی که مرغ را با بسته بندی بهداشتی عرضه می کنند خرید کنید. به این نکته ها هم توجه کنید:

- رنگ مرغ های تازه کشتار شده، صورتی است و بویی هم ندارند اما رنگ تیره و استشمام بوی نامطبوع از مرغ نشانه فاسد شدن گوشت است.

- اگر در قسمت های خوراکی مرغ خونمردگی زیادی مشاهده کردید، یا مایعات زیادی تجمع کرده بود، به سلامت مرغ شک کنید. البته مشاهده هر خونمردگی در بافت های خوراکی علامت ناسالم بودن گوشت مرغ نیست.

- زمانی که مرغ ها از سطح سالن جمع آوری شده و به کشتارگاه منتقل می شوند(چه در زمان قرار گرفتن در سبد حمل و یا خودروی حمل) ممکن است ضرباتی به آنها وارد شود و مشاهده این کبودی ها روی بافت بدن مرغ ها طبیعی است. البته همیشه هم این طور نیست و گ اهی اوقات کبودی ها یا همان خونمردگی علامت یک بیماری در مرغ ها محسوب می شود. چنین مسئله ای قطعاً از چشم ناظران بهداشت در کشتارگاه دور نمی ماند و در صورتی که تشخیص بدهند خونمردگی منشا عفونی دارد، ‌ مرغ را از چرخ مصرف خارج می کنند.

- یکی دیگر از بافت های ناخوشایند مرغ چربی هایش است. این چربی ها در بعضی مرغ ها دیده می شود و در بعضی دیگر نه. علتش هم بر می گردد به عدم تحرک مرغ های صنعتی و انباشته شدن چربی در قسمت های مختلف بدن شان. همین چربی های زائد در مرغ های محلی دیده نمی شود. چرا که این مرغ ها برای پیدا کردن غذا مدام جنب و جوش دارند و ما شاهد رشد چربی های زائد و اشباع شده در آنها نیستیم. توصیه ما به مردم این است که هنگام پخت مرغ این چربی ها و پوست را از بافت گوشتی جدا کنند.

- برخی از مردم بر این باورند که مرغ های کوچکتر نسبت به مرغ های درشت تر از سلامت جسمی بیشتری برخوردار هستند اما آیا واقعاً همین طور است؟ این تصور نادرستی است و سلامت مرغ هیچ ارتباطی به اندازه آن ندارد و خریدار صرفاً باید به علائمی که در بالا اشاره شد توجه کند.

منبع:

www.afkarnews.com